Je Verleden

“Een schrijver met een verleden”

– Hoe je beroepservaring zich ongewenst (en soms nuttig) moeit met je verhaal

Voordat ik schrijver werd, had ik een ander leven.
Eentje met loonbrieven, werkvergaderingen, deadlines, collega’s met koffiemokken van ‘Beste baas 2012’ en de klassieke printer die enkel blokkeert als het écht niet uitkomt.

En hoewel ik nu hele dagen met moordenaars, geheimen en verdwenen documenten bezig ben (op papier dan toch), merk ik:

Je oude beroep laat je nooit helemaal los.

📞 De ex-verkoper in mij
“Elk hoofdstuk moet openen met een sterke pitch.”
“Elke dialoog moet leiden tot een deal.”
En natuurlijk: “Als dit personage nu ja zegt, geef ik er nog een gratis plotwending bij.”
Oude gewoonte. Altijd proberen de lezer te overtuigen, zelfs al weet ik dat ze het boek al gekocht hebben.

🧾 De boekhouder in mij
“Hmm… dit subplot kost me 12 extra pagina’s. En het levert nauwelijks emotionele winst op.”
“Heb ik al een overzicht van hoeveel slachtoffers er zijn? Klopt mijn moordbalans?”
Soms maak ik per ongeluk een winst-en-verliesrekening van mijn verhaal. Dat is niet erg, zolang ik tenminste fictieve btw-aangiftes vermijd.

🧑‍🏫 De ex-onderwijzer in mij
“Elke alinea moet iets bijbrengen.”
“Personage A heeft nog geen voldoende karakterontwikkeling, dus die moet een herkansing krijgen.”
En dan herschrijf ik de les, euh… scène, tot iedereen geslaagd is. Behalve de slechterik natuurlijk. Die blijft zitten.

🧑‍🔧 De technieker in mij
“Dat plot zit vast. Even losdraaien, WD-40 erop (in schrijversversie: koffie), en opnieuw proberen.”
Elke keer als ik vastloop, wil ik het ‘repareren’ met een praktische oplossing.
Een personage dat stottert? Geef hem een flashback met traumaschroefje erbij en hop: opgelost.

😷 De arts/verpleegkundige in mij
“Elk personage krijgt een diagnose. Zelfs de roman.”
En dan stel ik vast:
– De hoofdpersoon heeft last van besluiteloosheid in gevorderd stadium
– De spanningsboog vertoont hartritmestoornissen
– En de ontknoping lijdt aan uitstelgedrag

📚 En de schrijver in mij?
Die zucht, glimlacht, en gebruikt het allemaal.

Want of je nu ooit met cijfertjes, klanten, kinderen of kranen gewerkt hebt: wat je geleerd hebt, sijpelt mee in wat je schrijft. En soms zorgt dat voor een verrassende invalshoek, een realistisch detail, of gewoon een goeie grap op het juiste moment.

Dus nee, ik heb mijn oude beroep niet achtergelaten.

Ik heb het gerecycleerd.

In hoofdstukken, zinnen en personages.
In mensen die ook wel eens last hebben van Excel-hoofdpijn, telefoongesprekken van 43 minuten zonder resultaat, of een baas die klinkt als de slechterik in mijn boek.

En eerlijk? Ze maken mijn verhalen beter.

Zolang ik maar niet begin te factureren per pagina.

🖋️ Herkenbaar? Of wil je ook je kantoorspoken kwijt op papier?

Laat me weten welke job jij had (of nog steeds hebt) en wat je daarvan meeneemt in je eigen schrijfproces – of leesgedrag. Reageer hieronder, stuur een duif, of volg me op sociale media voor meer schrijfsels, misdaadgedachten en vrolijke chaos uit het schrijversbestaan.

📬 Volg je Sofi Kelleri al op Facebook & Instagram?
📖 Of schrijf je in voor de nieuwe FACEBOOK groep "Writing with AI": elke week tips en een vleugje van het mysterie rechtstreeks voor je gebracht over het schrijven met AI.

Samen schrijven we het leven… met een paperclip in de handtas en een alibi in de achterzak.