De Schuld van Tongerlo: een dorpsverhaal in wording?   Het begon allemaal met een klein vonkje. Ik zat in de musical 'Lijn 3', die over die trein gaat die mijn thuis, Essen, op de kaart heeft gezet. En ineens, bam! Een idee. Een vonkje dat nu een ware vuurzee in mijn hoofd is. Ik wil een verhaal schrijven over mijn dorp,  dat veel verder reikt dan de spoorlijn. Ik wil teruggaan, duizenden jaren, tot de oertijd.   Dit is mijn dorpsverhaal, maar dan groots!   Dit wordt geen saaie geschiedenisles. Nee, want op school haatte ik het. Ik wil juist dat het een plezier wordt om te lezen, een verhaal dat je meesleept van begin tot eind. Geen droge feiten en jaartallen, maar levende personages die je aan het hart gaan. Het wordt luchtig, over mensen, van een prehistorische jager die de strijd aangaat met de elementen, tot de boeren die de eerste sporen van beschaving achterlieten. Het gaat over de smokkelaars van weleer en de arbeiders van nu. Het is de menselijke kant van de geschiedenis, met al haar liefde, leed, strijd en triomf. Wordt het een duidelijk beeld van hoe mensen toen leefden in mijn dorp?   Mijn roeping als dorpschroniqueur?   Ik voel het: dit is een roeping. Ik heb op zoveel plaatsen gewoond, en in de herfst van mijn leven voel ik me hier tot rust komen. De dorpsbewoner in mij wil de verhalen vertellen die misschien nog nooit zijn verteld. Ik vraag me af of er wel iemand op zit te wachten. Zal ik de dorpsgids raadplegen? Moet ik met de burgemeester praten? Wie kan me beter helpen dan zij die mijn dorp op hun duimpje kennen? Dit is mijn kans om samen te werken en een uniek stukje geschiedenis te creëren dat de hele gemeenschap zal koesteren.   Waarschijnlijk geen succes?   Wie weet! Commercieel succes is niet mijn drijfveer; Schrijven is de passie, niet?! En je weet wat ze zeggen, passie is de brandstof die de motor laat draaien.   Mijn boek met de titel "De Schuld van Tongerlo", doet al nadenken. Wie zijn die schuldigen? De paters die een te grote invloed hadden, of de mensen die hun invloed lieten gelden? Ik heb gekozen voor een titel die meteen vragen oproept, en dat is de eerste stap naar een goed verhaal (vind ik). Of het nu vrienden of vijanden waren, om geld of roem ging – de verhalen liggen er, klaar om door mij verteld te worden.   Dus, ik wacht niet langer. Ik begin met de voorbereiding, dompel me onder in de geschiedenis, en laat de verhalen tot leven komen. De pen en het papier (of het toetsenbord en het scherm) wachten op me.   Sofi      

Hoe je opveert na een slechte recensie   Daar is ie dan: de recensie die je liever niet had gelezen. Een kritische blik op je pasgeboren boek, een opmerking over een personage dat je uit je mouw hebt geschud, of erger nog, die ene ster. Het kan voelen alsof je met je gezicht in een pudding bent geduwd, maar geloof me, je kunt hier weer bovenop komen.   Stap 1: Laat het even binnenkomen   Je mag balen, je mag zelfs even woedend zijn. Laat het gevoel toe, en onthoud: een slechte recensie is geen weerspiegeling van jou als persoon, maar een mening over je werk. Geef jezelf even de tijd om de teleurstelling te verwerken, maar blijf er niet in hangen.   Stap 2: Deel de pijn   Praat erover met een andere schrijver. Iemand die weet hoe het voelt. Een van de voordelen van een schrijverscommunity is dat je je niet alleen voelt in de strijd. Anderen herkennen het gevoel en kunnen je een luisterend oor bieden en je eraan herinneren dat dit hoort bij het proces.   Stap 3: Leer ervan, maar laat het los   Lees de recensie nog eens, maar nu met een kritische blik. Zit er een kern van waarheid in? Misschien is er iets waar je de volgende keer rekening mee kunt houden. En als je niks constructiefs kunt vinden, schud het dan van je af en laat het los. Het is maar één mening.   Stap 4: Vier je successen   Denk terug aan alle positieve reacties die je al hebt gekregen. En als je die niet hebt, dan zijn er nog steeds de mensen die je aanmoedigen. Focus op wat je wél hebt bereikt: een boek schrijven, dat is al een prestatie op zich! Uiteindelijk is een slechte recensie een bult in de weg, geen einde. Je bent schrijver, dus blijf schrijven!