Betareading

Het grote lezersoordeel

Betalezen of Blijven Wachten?

Je hebt een boek geschreven. Je voelt de spanning. De woorden staan op papier, de personages leven. De vraag is: durf je nu al je kindje aan de wereld te laten zien? Of wacht je tot het in de winkel ligt en laat je het oordeel over aan het grote publiek? Ik geef toe, het is een dilemma.

Ik zie collega-auteurs vaak aan de slag met betalezen en proeflezers. Die dappere zielen die het manuscript doorploegen en je vertellen waar het wringt, waar de vonk ontbreekt of waar je personages niet helemaal uit de verf komen. Respect! Het vraagt moed om zo vroeg al kritiek te vragen. Het is alsof je ongeschminkt en in je joggingbroek voor een publiek moet staan.

Mijn persoonlijke strategie

Ik geef toe, ik ben iets voorzichtiger. Ik wil dat mijn verhaal intact blijft. Dat het de lezer raakt, precies zoals ik het heb bedoeld. Daarom wacht ik met het oordeel. Ik breng mijn boek uit en laat dan de lezers spreken. Want eerlijk is eerlijk, de ultieme recensie is die van een lezer die het boek heeft gekocht of geleend en erover vertelt.

Ik hou van de verrassing. Wat vinden mensen ervan? Welke zinnen blijven hangen? Wat doet het met ze? En dan, met een zenuwachtige vinger, kijk ik op Hebban.nl of Goodreads.com. De sterretjes, de zinnen die ze schrijven… Dat is voor mij de ultieme feedback. Het laat zien of mijn verhaal de lezer heeft gevonden en of ze zich erin kunnen vinden.

Uiteindelijk is er geen goed of fout. Sommige auteurs hebben baat bij vroege feedback, anderen laten hun werk liever voor zichzelf spreken. Wat is jouw strategie? Ben jij een vroege vogels of een waaghals die wacht op het oordeel?