Reflecties op 2025 – Wat Heb Ik Dit Jaar Als Schrijver Geleerd?
Het Jaar dat Me Als Auteur Wakker Schudde (en waarom dat goed is)
Nou, 2025 ligt nog niet achter ons. Maar als schrijver – eentje met inmiddels vijftien boeken op de teller, of een duizelingwekkende eenendertig inclusief vertalingen – kan ik gerust zeggen dat het een jaar vol… eh… revelaties was. Laten we het erop houden dat ik zo nu en dan mijn lach onderdrukte, om niet in een diepe, existentiële schrijversput te vallen.
De Hel van social media: Een Dagelijkse Dans met de Algoritmes
Social media, het zwarte gat waar je dagelijks, haast religieus, posts in moet pompen. Instagram, TikTok, Facebook – alsof je leven ervan afhangt. En ergens doet het dat ook, want in de hooiberg van auteurs ben je maar een speld, nietwaar? Als je net één boek hebt geschreven, is dit al een hel. Maar met een oeuvre dat je boekenplank doet kraken, verdeel je je tijd noodgedwongen over het creëren van die o, zo essentiële reels, filmpjes met catchy muziekjes en voice-overs. Want zeg nu zelf, wie kijkt er nog naar 'domme pics'? Het publiek van vandaag wil de influencer zien, de dynamiek, de beweging. En dan die neiging om het altijd te lang te maken… Gelukkig (en daar komen we zo op) zijn er de AI-tools die je op dit vlak een handje helpen. Ik dacht altijd dat mijn inspiratie voor lange teksten me als schrijver eer aandeed, maar op social media is het een dodelijke zonde.
De Harde Realiteit van Royalties: Leven van Schrijven is een Droom (en vaak een Fata Morgana)
Dit jaar was ook een ontnuchtering op het gebied van 'verdiensten'. Na al die boeken, al dat gezwoeg op social media, beginnen de eerste royalties voorzichtig binnen te druppelen. En dan besef je: rijk worden van schrijven is een gekoesterde droom die je alleen maar zal teleurstellen. Ik vraag me af hoe mensen er in godsnaam van kunnen leven! Tenzij je natuurlijk in de bovenste schuif van een dynamische uitgever terechtkomt, met wie je een keihard contract hebt afgedwongen en zowaar iets van je royalties kunt redden.
Uitgevers? Puur zakelijk, winstgericht. Cultuur en duiding? Daar hebben ze lak aan. Als het niet opbrengt, als het niet perfect past binnen hun marketingplaatje, dan kun je het vergeten. Het is een harde les, maar wel een eerlijke.
AI: De Vriend, Niet de Vijand (en waarom mensen het niet snappen)
En dan was er nog die geweldige tegenkanting tegen AI. Man, wat een hetze hierrond! Het leek wel alsof iedereen dacht dat je als auteur die met AI werkt, je teksten laat schrijven door een gekke robot, en vervolgens je auteursrecht verliest. Alsof er een legertje boze, bliepende machines klaarstaat om onze creativiteit te kapen! Het zijn blijkbaar veel onwetende zielen die zelfs niet weten dat Google, Waze en zelfs Bol.com al lang op AI draaien.
Nee, AI is een geweldige verzamelnaam voor tal van tools die je werk als auteur vereenvoudigen – correctie: niet overnemen. Grammaticachecks, spelfouten, zinsconstructie, plotontwikkeling, research, analyse van je werk over dialoogpercentage, synoniemen… Het is geweldig! Ik heb er ontzettend veel tijd mee bespaard. Geen suffe momenten meer achter Google in de hoop dat je je info niet van een nepaccount haalt, of saaie momenten in een bibliotheek, of zelfs een veldwerk bij de politie waar een gepensioneerde inspecteur je zijn nogal eenzijdige visie over criminaliteit geeft.
Schrijven Blijft Leuk, Zelfs Met Omwegen
Ondanks al het bovenstaande, blijft schrijven leuk. Alhoewel ik wel periodes heb dat ik het helemaal gehad heb. Ik heb zelfs een boek in de maak weggegooid dit jaar. Het idee was leuk, er zat wat in, maar de insteek was verkeerd. Het ging over senioren op een wereldcruise. Maar laten we eerlijk zijn, als je senior bent, komt het allemaal niet zo spannend over. De kwaaltjes, het zeuren, de slechte gezondheid, de isolatie… niemand zit te wachten op die boodschap. Dus ik zal het moeten herdenken. Misschien maak ik er wel een thriller van, met een sociaal impactvol klimaat rond ouderenzorg? Daar moet ik nog even over nadenken.
Mijn inspiratie ontbreekt me echter niet. En al het gezeur over AI bracht me zelfs op het idee om een boek te beginnen (en ja, het is in de maak en heet "MensShift") over ons leven omgeven door ver doorgedreven AI-toepassingen in zowat alles. En geloof me, het is geen sciencefiction, maar een realistisch toekomstbeeld gebaseerd op lopende onderzoeken. Het speelt zich trouwens af in een familie, dus geen raketten en bommen of monsters en vreemde wezens, maar simpel de familie Laurent waar een arts, een schrijver, de oma en de jongens tien jaar ondergaan en evolueren met de technologie die bestaat, bestond en komen gaat.
Verder staan er nog zes andere boeken op het programma, dus het jaar is gevuld, en zelfs begin volgend jaar. Maar het kan goed zijn dat ik nog een andere inspiratie krijg in de tussentijd en dat de planning weer verandert. Want ach, dat is het leven van een schrijver, toch? Altijd in beweging, altijd op zoek naar het volgende verhaal, zelfs als de realiteit af en toe een koude douche is.
Reactie plaatsen
Reacties